Jij stuift met
sluiers sneeuw
waarin een
gouden zon zijn licht laat breken
vlokt serene
stilte
traagheid tot
een witte deken rust
met ongerept heb
jij de aarde toegedekt
die nog in
winterslaap haar krachten spaart
Jij kleine
winterfee neem ons maar mee
voor een dons op
de kristallen
in de eerste
sneeuw die is gevallen;
Geen opmerkingen:
Een reactie posten