De kale bomen staan te denken
verloren is hun rijke pruik
De warmte is van hen geweken
de ondergrond fungeert als kruik
Ontluisterd staan zij vele maanden
alsof het leven is vergaan
ten prooi aan wind en koude vlagen
en ook de vorst raakt hen straks aan
Toch diep in hen leeft een belofte
die 't voorjaar straks in petto heeft
een nieuw gezicht, groene voltooiing
't geheim wat dood leek straks weer leeft
Geen opmerkingen:
Een reactie posten