Aan de kantlijn van het leven,
Spelend in blessuretijd
Door herinnering omgeven
Wachtend op de eeuwigheid
Langzaam lopend, moe en breekbaar
Niet bij machte om te gaan
Waar de geest zo broos en kwetsbaar
In het leven wenst te staan
Oude mensen, veel geleden
Door het leven neergehaald
Maar de liefde is gebleven
Naar hun kinderen doorvertaald
Deze mensen, onvervangbaar,
Glippen door mijn vingers heen
Stil en eenzaam zitten zij daar
En ik kus hen, een voor een.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten