Zonder
verpinken
Starend in de verte
Naar de waterlijn aan
de horizon
Fixerend op één punt
De zon die
ondergaat
Als een dreigend gevaarte
Neemt zij het
licht mee
Waar wij mee leven
De warmte die zo
zalig was
Wordt weggerukt
In enkele minuten
Blijft
er alleen een zwart gat
Geen onderscheid meer
Tussen
hemel en aarde
Is er een eindpunt
Of is het
oeverloos
Het lijkt gewoon
Een grote zwarte doos.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten