Ik kijk omhoog
geen
witte wolk te zien
laat
staan een blauwe lucht
en
triest en eentonig beeld
de
tuin nog niet in bloei
kale
struiken en takken
de
aarde plat geslagen door regen
boomstammen
lijken zwart
dan
buig ik mijn hoofd
stoeptegels
is wat ik zie
maar
tussen die grijze massa
zie
ik streepjes groen
en
ik denk als ik
een
merel hoor fluiten
ach
kijk het is nooit zo erg
als dat het eruit ziet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten