Wolken die met grijze blik
ons scherp onderzoeken
een plaats zoeken om te wateren
waar zou het vandaag nodig zijn
zich laten duwen door de wind
in een niet bedoelde richting
witte plukjes worden grijs
er zit spanning in hun lijf
ze zwellen maar houden vol
hun vele water wil er uit
verliezen af en toe enkele druppeltjes
plots is er geen houden meer aan
de sluizen gaan volledig open
de aarde krijgt zijn nodige vocht
niet selectief bedeelt
het komt maar, op je bolletje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten