De natuur barst uit zijn voegen
stampt de
planten uit de grond
zie ze enthousiast staan zwoegen
't lijkt
een heimelijk verbond
eerst zie je nog alleen wat aarde
dan
hier en daar een groene spriet
als je eventjes niet oplet
weet
je niet meer wat je ziet
overdonderd door de aanblik
waar
we dankbaar van genieten
van het overdadig' groen
zet ik mij in
mijne zetel
ga ik even niets meer doen
lente zorgt
ondanks de koude
voor een schitterend tafereel
ja zij is ons
pronkjuweel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten