Ik keek in de spiegel en schrok

in mijn keel ontstond een brok

was ik dat of een schim van wat ik kon zijn

was dat het wezen van liefde en gijn

of liet ik me leiden

door de waan van de dag

kreeg ik teveel binnen

van wat ik hoorde en zag

Ik nam me voor

meer bij mezelf te blijven

zodat mijn hartenlicht

meer zou beklijven

keek toen in de spiegel

en lachte

't was het wezen dat op mij wachtte