Ik
keek in de spiegel en schrok
in
mijn keel ontstond een brok
was
ik dat of een schim van wat ik kon zijn
was
dat het wezen van liefde en gijn
of
liet ik me leiden
door
de waan van de dag
kreeg
ik teveel binnen
van
wat ik hoorde en zag
Ik
nam me voor
meer
bij mezelf te blijven
zodat
mijn hartenlicht
meer
zou beklijven
keek
toen in de spiegel
en
lachte
't
was het wezen dat op mij wachtte
Geen opmerkingen:
Een reactie posten